آن نگاه آتشینت، ز دلم شرار برده
آن انار سرخ لبهات، ز سرم قرار برده
به دو دیده ی فسونت، چه غزل چه شعر گویم؟
تو شیرین ترین نسیمی، که زمن بهار برده
ز هوای صید عشقت، نتوان گریخت باری
که دل و حواس و هوشم، زبرم نگار برده
که دل و حواس و هوشم، زبرم نگار برده
علی فخری
اردیبهشت 1391
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر