ترا آواز می خوانم

طلوع صبح رویایی، ترا آواز می خوانم

بهار حسن و زیبایی، ترا آواز می خوانم

نسیم خاطرم بشکست زدوری نفسهایت

بکن ای یار همراهی، ترا آواز می خوانم

گلوگاه سخن پرشد ز آهنگ و غزل هر دم

به سوز و درد و تنهایی، ترا آواز می خوانم

دمی بنشین نزد من، به چشمانم شرر افروز

فرارم ده ز بیزاری، ترا آواز می خوانم

زمینای فلک نوشم، شراب نام تو هردم

شوی یک لحظه آفتابی، ترا آواز می خوانم

بهانه رفته از یادم، چگونه خواهمت در خویش

بیا این بار به رسوایی، ترا آواز می خوانم

احمدعلی فخری

عشق غریب

بیا که بی تو به لب، غنچه بوسه ها دارم

ز راز عشق نهان، باتو قصه ها دارم

شرار عشق غریبم، چو آتش نمرود

زمین تا آسمان در سینه شعله ها دارم

گمان مبر که عشقم نشان منفی داشت

هزار نکته زپاکی به توده ها دارم

بیا که آتش عشق را به نامت افروزم

نشان زکام تو، هوس به دیده ها دارم

احمدعلی فخری

دل شیدا

بگیر ای دل هوس بس کن

بجای درد، غزل سر کن

هوای گریه را یکدم

دگر بس کن، دگر بس کن

به سوی باغ عشق ره ده

مرا باری زغم در کن

سرود عشق و هستی را

به چشمان سحر سر کن

تو هنگامه در آور هم

ز شور عشق محشر کن

دل دیوانه و شیدا

مرا سوی دگر ره کن

علی فخری

10 عقرب 1390