شعله

یک پارچه غزل شدم که نامت ببرم

وز لوح و چکامه هر نشانت ببرم

در وادی سرمست دو چشم و نگهت

شور همه عشق ز دیدگانت ببرم

غل بستم و زنجیر به پا و دست دل

کین پیکر خویش قصد غلامت ببرم

رخ کردم و انداختم با تیر نگاه

دستی که زعمق سینه جانت ببرم

دیوانه ز زنجیر برستم که دمی 

آن  شهد عسل جام لبانت ببرم

دست بردم و بگرفتم گریبان ترا

تا پاره کنم جامه و جانت ببرم

....

تو شعله شدی سوختی یکبار مرا

در آتش عشق غرق سرابم کردی

با بوسه ی داغ بردی جان از بر من

بشکستی مرا خورد و خرابم کردی

دیدی که چسان در بر تو گیر شدم

بی باک شدی رنج و عذابم کردی

با پیکر گرم و سوز و ساز نگهت

در تاب و تبت غرق گناهم کردی

احمد علی فخری