در آنسوی دیوار کاهگلی دلم
در پس کوچه های تاریک
و خم و پیچ های باریک
زنی پر درد می خواند
گلناری می رقصد و
آیینه ها را آتش می زند
همه مست و مدهوش می خندند
و سرود تلخ زندگی را در جام ها می ریزند
اما اینسوی این دیوار
منم که روز های بی برگشت جوانی ام را
بر ترفند این روزگار می گریم
علی فخری
25 بهمن 1391
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر