شعر و غزلم کابل، شور در سخنم کابل
می تبد از برایت دل در قفسم کابل
مهر ترا فریادم، درد ترا می نالم
بر زخم ترت از جان خود را مرحمم کابل
بر عشق تو می نازم، میمیرم و می مانم
می بالم به این باور تویی در برم کابل
ویرانه یی اما در چشم من چو گلزاری
در وجب وجب خاکت گل شگفته ام کابل
علی فخری
2 آبان 1391
